«امیدِ وصل»

دست تو گر هوسِ زلفِ بک لینک مرا دارد، چه باک
ما به دل راهش دهیم، بی‌نیاز از تار و تاک

دست گر به زلفم ره نیافت، عشق در دل می‌رسد
امیدِ وصلِ جان، بی‌خویش در جان می‌رسد