تو را که دیدم،
جهان از نو آغاز شد—
نه با انفجار ستاره‌ها،
بلکه با لبخندت،
که آرام‌تر از نسیم،
دل مرا لرزاند.

تو را که خواستم،
نه برای همیشه،
بلکه برای همین لحظه،
که قلبم بی‌تابِ بودنِ توست
در سکوتی که فقط عشق می‌فهمد…

تفسیر با هوش مصنوعی

این شعر از ساناز ابراهیمی فرد، تصویری لطیف از عشق را به نمایش می‌گذارد. دیدن معشوق، تولدی دوباره برای شاعر است، نه با انفجار، بلکه با لبخند آرامش‌بخش او. این عشق نه ابدی، بلکه برای همین لحظه‌ای‌ست که قلب شاعر در سکوت خرید بک لینک خارجی عاشقانه، بی‌تاب حضور معشوق است.